مرکز تربیت رسانه‌ای باران

سالروز ولادت حضرت علی ( علیه السلام) عجین شده است با نام پدر؛ پدری که نقش بسیار مهمی در خانواده از حیث تربیت دارد. حضرت علی ( علیه السلام) که خود اسوه‌ای برای همه پدران است، می فرمایند: هیچ پدری به فرزندش موهبتی مانند تربیت نیکو نبخشیده است.¹

سبک‌های فرزند پروری یکی از موضوعات مهم در زمینه تربیت فرزند است. این که ابتدا سبکی که به ایده آل نزدیک تر است را بشناسیم و بعد از آن، تغییرات را به صورت نرم آغاز کنیم.

این تصویر، و تصاویری که در ادامه ملاحظه می کنید، صفحاتی از محتوایی است که در دوره رشدانه 1400 ارائه می گردد.

این موضوع، یکی از مسائلی است که در دوره رشدانه 1400 به صورت تفصیلی به آن پرداخته می شود. اما در ادامه، خلاصه‌ای‌ از این مطلب، خدمت شما ارائه می گردد.

محبت، حمایت، نظارت و انتظارات چهار سنجه‌ای هستند که با توجه به آن‌ها چهار سبک فرزند پروری شکل می‌گیرند. مقتدرانه، مستبدانه، سهل گیرانه و بی اعتنا. شاید در اولین نگاه، بتوان سبک ایده‌آل را شناسایی کرد؛ اما آشنایی با ویژگی های هر کدام از آن‌ها به ما در ادامه کمک شایانی خواهد کرد.

در سبک مستبدانه، والدین قوانین سخت ‌گیرانه‌ای وضع می کنند و سعی می‌کنند کنترل بالایی بر فرزند خود داشته باشند و به احساسات و هیجانات فرزند اهمیت کمتری می دهند. پدر در این سبک، عموما نقش بد ماجرا را بازی می کند و تنبیه و سرزنش زیاد از شاخصه‌های رفتاری وی است.

کودکان در سبک مستبدانه، معمولا پرخاشگر، کینه جو و لجباز می شوند. این کودکان از مهارت همدلی کمتری برخوردارند و غالبا دارای خلاء های عاطفی می‌باشند.

والدین دارای سبک سهلگیرانه بیشتر اجازه می دهند کودک هر کاری دوست دارد انجام دهد و هدایت و جهت دهی کمتری نشان می دهند. این والدین معمولا خیلی بخشنده اند و از هر چیزی زود می گذرند. پدرهای سهلگیر را اکثرا می توانیم تصور کنیم؛ پدری که سریع در برابر خواسته های فرزندش کوتاه می‌آید و امتیاز می دهد!

فرزندانی که به سبک آسان گیرانه تربیت می شوند، بیشتر امکان دارد مشکلات رفتاری نشان دهند. زیرا از منبع اقتدار و قوانین بهره‌ مند نشده‌اند. همچنین ممکن است عزت نفس پایین تری پیدا کنند.

بی اعتنایی و طرد کردن، بارز ترین ویژگی سبک بی اعتنا هستند. به قولی والدین کاری به کار کودک خود ندارند. پدر در این سبک، اطلاع کمی نسبت به وضعیت فرزندش دارد و انتظار دارد کودک، خودش بزرگ شود و انرژی و وقت زیادی برای رسیدگی به نیاز های آن نمی گذارند.

این سبک، می تواند بیشترین آثار مخرب را روی کودکان بگذارد. مسائلی از قبیل حرمت نفس و خودارزشمندی. فرزندان در این سبک از شادکامی پایینی برخوردار هستند و اغلب دچار افسردگی می‌شوند.

و اما سبک مقتدرانه. والدین دارای سبک مقتدر، تلاش زیادی برای ایجاد و حفظ یک رابطه مثبت با کودکان می کنند. آن‌ها در تربیت فرزند قانون وضع می کنند و پیامد عدم رعایت قوانین را اجرا می کنند؛ اما احساسات کودکان را در هر موقعیت در نظر می گیرند. آن‌ها دلیل قوانین را توضیح می دهند و از پاداش و تشویق استفاده می کنند. نقش پدر در این سبک بسیار مهم است. از طرفی ایجاد رابطه خوب و از طرفی اقتدار لازم برای وضع قوانین.

بر اساس مطالعاتی، کودکان دارای سبک تربیتی مقتدر، به احتمال بیشتری تبدیل به بزرگسالان مسؤلیت پذیر و مستقلی می شوند که در بیان احساسات و نظرات خود آگاهانه و منطقی و آزادانه عمل می کنند. همچنین این کودکان دارای نشاط درونی بالایی بوده و موفقیت های بیشتری را برای خود رغم می زنند.

پدر، در کنار مادر مسئولین اصلی تربیت فرزند هستند. در رده های بعدی مدرسه و جامعه و فضای مجازی قرار می گیرند. اما وضعیت موجود، چیز دیگری است. شاید بتوان گفت رسانه ها رقیبی شده اند برای والدین! وظیفه ما چیست؟ چه کنیم تا این رقابت محیط های تربیتی، تبدیل به وضع مطلوب شوند؟

این مطالب، بخشی از مباحث مطرح شده در جلسه اول دوره رشدانه 1400 است. دوره ای که برآمده از دغدغه ای مهم و ارزشمند است: تربیت در عصر رسانه های دیجیتال.

⚫همه آنچه که لازم است در مورد دوره رشدانه 1400 بدانید: از سیر تا پیاز رشدانه 1400

⚫برای اطلاع از آخرین اخبار دوره ها، کلیک کنید.

1.مستدرک الوسائل، ج۲، ص۶۲۵