چهارمین جلسه دوره تخصصی سواد فضای مجازی با حضور دکتر صالح اصغری و استاد محسن رزاقی برگزار شد.
چهارمین جلسه از سلسله نشست‌های دورۀ تخصصی مربیگری سواد فضای مجازی برگزار شد.
نشستی دیگر از سلسله نشست‌های دورۀ تخصصی مربیگری سواد فضای مجازی که با سفارش پژوهشگاه ارتباطات و فناوری اطلاعات و با همکاری اداره کل آموزش دوره اول متوسطه وزارت آموزش و پرورش برگزار می‌شود، با موضوع نگاهی به بازی و سرگرمی‌های مجازی و بررسی جنبه‌های اعتیاد به آن، و با حضور دکتر صالح اصغری سایبرپژوه و مدیر مرکز سواد فضای مجازی سراج و محسن رزاقی جامعه شناس و بازی‌پژوه در روز چهارشنبه بیست و ششم اردیبهشت‌ماه برگزار شد.
در ابتدای جلسه محسن رزاقی با اشاره به بخش بازی در دورۀ رشدانه، به اهمیت بازی و سرگرمی پرداخت و گفت: امروزه با کاربرانی مواجه هستیم که از بچگی مشغول بازی بوده‌اند و بعد از گذشت چند سال درحالی در اجتماع حضور یافته و نقش اجتماعی ایفا می‌کنند، هنوز هم با جدیت به سرگرمی و انجام بازی مشغول هستند. ما معلمان در حال ارتباط با نسلی هستیم که امتداد چند سال آیندۀ آن‌ها به این نقطه ختم می‌شود. و با توجه به مسائل و مفاهیمی مانند متاورس و فضاهایی دیگر، این امر جدی‌تر شده و نحوه برخورد ما با این نسل حساسیت بالاتری خواهد داشت.
در ادامه گفت: در مواجهه با این مساله بازی و سرگرمی‌های مجازی، قدرتمندترین اهرم قوی کردن خود بچه‌ها و تقویت خودکنترلی آن‌هاست. زیرا حتی نرم‌افزارهای کنترل کودکان به راحتی قابل دور زدن هستند.
یکی از علایق حال حاضر نوجوانان گیمر شدن است. راه کسب درآمد گیمرها جلب حمایت از بینندگان و یا اختصاصی کردن مشاهدۀ استریم خود برای کسانی است که اشتراک خریداری می‌کنند. در کنار استیریمر شدن یکی از علایق نوجوانان یوتیوبر شدن است. اتفاقی که در این دو مساله می‌افتد این است که نوجوان نیاز به دیده‌شدن، تایید گرفتن و حضور در جمع دوستان و همسالان را در این فضا پاسخ می‌دهد. در یوتیوب این اتفاق به صورت آفلاین و از طریق بازخوردهای بعدی اتفاق می‌افتد و با توجه به سرعت اینترنت این مساله طرفداران بیشتری دارد.
در ادامه جلسه دکتر صالح اصغری به بررسی ذات تکنولوژی و فضای مجازی پرداخت و گفت: در ابتدا باید بدانیم که دو مساله مهم نسبت به موبایل و فضای مجازی مطرح است. یکی اسکرین تایم آن و اینکه دائم در درسترس است و جزئی از زندگی شده است، و دیگری محتوایی که در آن ارائه می‌گردد.
سپس ادامه داد: موبایل و فضای مجازی با ماهواره یا چیزهایی شبیه آن قابل مقایسه نیستند، زیرا آن‌ها خارج از زندگی بودند و ما نسبت به آن‌ها هشدار می‌دادیم. برای نوجوان نسل z دنیای بدون اینترنت و فضای مجازی معنا ندارد تا بخواهیم به او بگوییم از فضای مجازی فاصله بگیر! این یعنی وقتی به نوجوان می‌گوییم اعتیاد به فضای مجازی داری در اولین گام با نظام ارزش‌های او مقابله می‌کنیم. وقتی فردی اعتیاد به مواد مخدر دارد خودش هم می‌داند که مواد مخدر بد است ولی کسی به فضای مجازی یا بازی اعتیاد دارد آن را بد نمی‌داند. نهایتا قبول می‌کند که در استفاده از این چیز خوب، زیاده‌روی می‌کند. پس زمین بحث با مدل‌های دیگر متفاوت است.
در آخر افزود: ما به عنوان معلم برای این که به نوجوان مبتلا به این مشکل کمک کنیم باید اولا محیط امنی را برای او هنگام سخن فراهم کنیم، علاوه بر این باید با همدردی و همدلی حس مشترکی را با آن‌ها داشته باشیم تا به فضای ذهنی آن‌ها نزدیک شویم. در این میان باید تلاش کنیم تا خودآگاهی دانش آموز بالاتر برود و برای کنترل این امر انگیزه پیدا کند. و در نهایت برای درمان اساسی از متخصصان امر کمک بگیریم.